Het einde is in zicht

We zijn er bijna (maar nog niet helemaal)!

Een hectische maand. Zoveel te doen, zo weinig tijd schreef ik in de vorige blog. En dat klopt. De maand januari is druk geweest, erg druk. De verhuisdatum staat vast, eind februari betrekken we onze nieuwe stek. Maar als we begin januari in het huis rondlopen, dan denken we: dat gaat nooit lukken!

Aan installatiewerk in huis moet nog het nodige gebeuren, de installatie op het dak is nog niet aangesloten, er wordt nog geen elektriciteit gegenereerd, het water wordt nog niet in de collectoren opgewarmd: kortom: er is nog veel te doen!

Gaat het wel af komen?

De aannemer verzekert ons van wel. Er wordt hard gewerkt om het huis helemaal af te maken. En natuurlijk zien we wel resultaten. Zo is begin januari de definitieve trap geplaatst naar de eerste verdieping. Een plaatje, een echte blikvanger, fraai uitgevoerd in rvs met een prachtige ophanging van de treden.

Ook de badkamer komt in model. Het tegelwerk is gereed en ziet er uit zoals we wilden. We moeten de kranen nog niet opendraaien, maar dat begrijp je wel als je de foto ziet!

Vlak voor ons open huis heeft de gemeente het publieke deel(tje) van de toegang tot onze kavel bestraat. En dat is erg prettig, omdat dat voorheen een modderpoel was. Maar na een maand is veel van het voegenzand weggezakt en dus moeten we extra zakken zand in de voegen wegwerken. We vegen ons straatje bij voorbaat schoon!

Lopen de mensen elkaar niet in de weg?

Geregeld komt het voor dat er meer dan 5 man in ons huis aan het werk zijn. Je merkt dat mensen aandacht hebben voor detail. En ervaring hebben met particuliere woningbouw. Zo ook de installateur ITV: precisie en schoon werken is het devies.

Er wordt dus hard doorgewerkt om alles op tijd af te hebben. Maar op zijn tijd is er ruimte om even stil te zitten en iets lekkers te eten. Zeker op vrijdag.

De laatste weken

De laatste weken zijn (in)spannend. We zijn bezig met tuinontwerpen en aanleg, de gietvloer moet nog afgemaakt worden (daar is overigens ook nog een verhaal met stress over te schrijven), er moet nog het nodige aan installatiewerk worden gedaan, kasten moeten nog worden gemonteerd, vensterbanken, binnendeuren, de installatie op het dak nog aangesloten en nog meer, veel meer.
En natuurlijk is er de verhuizing zelf. De bus is gehuurd, vrije dagen opgenomen, familie opgetrommeld. Ons tijdelijk huurhuis komt langzaam in afbraakstaat, de dozen stapelen zich op, kasten zijn afgebroken, het is lastig te bepalen wat weg kan en wat nog mee moet.

We worden er blij van

Nog twee weken en dan gaan we definitief over. En er is minimaal 1 persoon die daar erg blij van wordt!